De kunst van het loslaten

 

Lieve allemaal,

In de schaduwkanten van het leven, liggen soms de mooiste levenslessen verborgen. Ik heb inmiddels in deze situatie meerdere lessen geleerd, maar als ik er 1 uit zou moeten kiezen, dan is het wel            "de kunst van het loslaten".

De mensen die mij goed kennen, weten dat ik altijd een enorme control freak ben geweest.... Ik hield het liefst zelf de touwtjes in handen, hield het liefst zelf de regie en stond graag zelf aan het roer van mijn leven. Dit uitte zich door een onderliggende, allesoverheersende ANGST. Alsof de wereld als een kaartenhuis in elkaar zou storten als ik de touwtjes eens een keer wat zou laten vieren.

Nu kwam ik geheel onverwacht in een situatie terecht waarbij ik noodgedwongen het roer over moest geven aan iemand anders.... Niet voldoende kracht hebbende om diegene van zijn plaats te verdrijven en er zelf weer achter te gaan staan, geen vluchtroutes meer, niet de ruimte om mezelf te verstoppen.....

Het enige wat overbleef was met knikkende knieën achterin de boot op een bankje te gaan zitten, mijn bevende handen de reling omklemmend als enig houvast...

Toekijkend hoe iemand anders achter het roer stond, toekijkend hoe donkere wolken zich boven mijn hoofd samenpakten, toekijkend hoe de kalme zee langzaamaan veranderde in een woeste zee, met steeds hoger wordende schuimende golven...

Ik heb gevoeld hoe de storm over mij heen raasde, de striemende regen op mijn huid en de hoge golven die mij overspoelde....

Het was alsof de tijd volledig opging in de chaos, alsof er geen einde meer aan zou komen... Ik heb mezelf hopeloos en machteloos gevoeld, alsof het allemaal geen enkele zin meer had...

Maar toen... op het moment dat ik de moed bijna had opgegeven, merkte ik langzaamaan op dat alles om mij heen opeens stiller was geworden. Ik opende heel voorzichtig mijn ogen en zag tot mijn grote verbazing dat de donkere wolken plaats hadden gemaakt voor een helderblauwe lucht, dat er een waterig zonnetje ☀️ zijn best deed om door te breken en dat de hoge, schuimende golven weer tot bedaren waren gekomen. Alles was mooi, kalm, vredig en zelfs de vogeltjes lieten weer heel voorzichtig van zich horen....

Ik heb mogen ervaren dat er echt STILTE NA DE STORM komt, dat er altijd weer een rustige fase aanbreekt na alle hectiek en het leven je weer even toelacht.

Ook als je noodgedwongen alles los moet laten en je jezelf over moet geven aan het beangstigende  onbekende...

In deze fase van rust is het tijd voor mij om de balans op te maken, alles weer even goed te overzien, te voelen waar ik behoefte aan heb en stapje voor stapje het mooie leven weer dapper tegemoet te treden.

Lieve mensen, GENIET van iedere dag die je gegeven is, het leven is zo mooi!!

Liefs van mij! 💕