Deel 2:
Nu sta ik aan de andere kant van de lijn, ben ik de patiënt en ervaar ik met
momenten hetzelfde beklemmende gevoel zoals ik destijds als leerling
verpleegkundige voelde. Kanker voelt voor mij namelijk ook niet als een
toevallig noodlot, gewoon pech hebben of als een simpel foutje in de celdeling.
Ik zie kanker als een hele complexe ziekte, een ziekte waar de conventionele
zorg ook het echte antwoord niet op weet. Er zijn al veel effectieve
behandelingen ontwikkeld, maar daarnaast tasten we nog vaak genoeg in het
duister als het om deze ziekte gaat. Ook kanker vraagt mijns inziens om een
holistische benadering. Kanker ontstaat niet zoals vele mensen denken door een
enkele foute celdeling. Er is inmiddels bewezen dat ieder mens iedere dag
kankercellen ontwikkeld, maar gelukkig ontstaan er niet iedere dag tumoren in
het menselijk lichaam. De mens heeft namelijk een prachtig
beschermingsmechanisme, zoals o.a. het immuunsysteem die bij een goede werking
de foute cel traceert en opruimt voordat deze zich verder kan ontwikkelen.
Zoals een integraal arts die ik gisteren voor het eerst bezocht zo mooi zei;
"de ontwikkeling van kanker heeft net zoals b.v. bloemzaad vruchtbare
grond nodig om zich te kunnen ontwikkelen en te kunnen groeien". Het is
dus van belang om niet alleen het symptoom, de tumor/tumoren aan te pakken,
maar juist ook het onderliggende milieu waardoor de kanker zich heeft kunnen
ontwikkelen. Ik ben dan ook een groot voorstander van integrale zorg, waarbij
de conventionele zorg zich richt op het bestrijden van de symptomen en de
complementaire zorg zich richt op het zo breed mogelijk inzetten op
ondersteuning van de algehele gezondheid zodat er een zo optimaal mogelijk
milieu gecreëerd wordt waar kankercellen niet kunnen gedijen.
En juist hier wringt de schoen omdat dit in Nederland nog niet volledig
wordt erkend en jouw bewegingsvrijheid hierin als patiënt vaak wordt beperkt.
Wil je als patiënt je vleugels uitslaan om over de muren van het ziekenhuis
heen te kijken om jouw conventionele behandeling d.m.v. complementaire
geneeswijzen te ondersteunen, dan ben je in de meeste gevallen genoodzaakt om
dit buiten de weet van de conventionele zorg om te doen.
Een zeer beklemmende situatie als je open en transparant in het leven wilt
staan en een harmonieuze relatie met je hoofdbehandelaar van groot belang vind.
Dit gegeven heeft mij de laatste periode echt wel even op een dwaalspoor
gezet, niet wetende wat te doen omdat welke weg ik ook zal inslaan, het sowieso
botst met mijn belangrijkste kernwaarden.
Ik heb mezelf toegestaan om even pas op de plaats te maken, mezelf terug te
trekken en mezelf daarbij gewoon eventjes in niemandsland te begeven.
Mede door een lieve, trouwe vriendin van mij die nog niet van mijn zijde is
geweken sinds de eerste diagnose, ben ik tot het besluit gekomen dat ik vooral
TROUW wil blijven aan mezelf, gehoor wil geven aan hetgeen mijn intuïtie mij
influistert en het pad wil volgen die voor mij als kloppend voelt. ❤️
Geen opmerkingen:
Een reactie posten